Święto Szkoły – 12 września 2023

Król Jan III Sobieski był jednym z najważniejszych władców Polski i wielkim dowódcą wojskowym. Jednym z jego najbardziej znanych osiągnięć był udział w bitwie pod Wiedniem, która miała miejsce w 1683 roku.

Bitwa pod Wiedniem była jednym z kluczowych wydarzeń w historii Europy, zwłaszcza w kontekście konfliktu między chrześcijaństwem a Osmanami. W roku 1683 Wiedeń, stolica Habsburgów i ważny bastion chrześcijański, znalazł się pod oblężeniem wojsk tureckich dowodzonych przez wielkiego wezyra Kara Mustafę. Sytuacja stawała się coraz bardziej beznadziejna, a oblężenie trwało od lipca.

Wówczas na pomoc Wiedniowi przybył król Jan III Sobieski, który dowodził koalicją chrześcijańską złożoną z wojsk polskich, austriackich i niemieckich. 12 września 1683 roku doszło do wielkiej bitwy pod Wiedniem. W decydującym momencie bitwy, kiedy sytuacja chrześcijańskich obrońców stawała się krytyczna, Jan III Sobieski poprowadził słynny szarżę husarii polskiej, co odwróciło losy bitwy na korzyść chrześcijańskiej koalicji. Husaria polska była jednym z najpotężniejszych kawalerii świata i jej atak przyczynił się do zmuszenia tureckich wojsk do odwrotu.

Bitwa pod Wiedniem zakończyła się zwycięstwem chrześcijańskiej koalicji i była kluczowym momentem w powstrzymaniu ekspansji Osmanów w Europie Środkowej. To wydarzenie stało się symbolem obrony Zachodu przed osmańską inwazją i ugruntowało pozycję Jana III Sobieskiego jako jednego z najważniejszych przywódców chrześcijańskiej Europy. Bitwa ta ma także wielkie znaczenie w historii Polski i jest często uważana za jeden z jej największych triumfów polskiej sztuki wojennej.

Ilustracja tytułowa: Jan Matejko “Jan Sobieski pod Wiedniem”, ilustracja w tekście: Juliusz Kossak, “Bitwa pod Kahlenbergiem 1683“